تقدیم به همه ی اونایی که این دم آخری به سراغ کتابهاشون رفتن

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

سرها در کتابان است

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را

سر از درس و کتاب و جزوه ، نتواند

که درس ، دشوار و سنگین است.وگر از حال و روز درسشان پرسی

چنان تیری به قلبهاشان زنی در دم

که گویی مرگشان بسیار نزدیک است.کتاب ، کز جاکتاب کهنه می آید برون خاکی کند بر پا

و قطرش می دهد آزار دلهاشان

کتاب این است، زمان اندک ،پس دیگر چه داری چشم

بر پاسیدن و رفتن!!!؟

تو ای استاد دلبندم ! تو ای بگشاده با شش نمره صدها عقده و دردم

دروسم ناجوانمردانه سنگینند… آی

دمت گرم و سرت خوش باد.سلامم را تو پاسخ گوی ، نمره ده!منم من،

من آن دانشجوی بیچاره ی معلول، من آن لولی وش مغموم

منم من ، داغ PNU دیده ی رنجور

منم بدبخت دانشجوی این دانشگه ناجور

نه من شوتم* ، نه شاتوتم* ، فقط مشروطِ مشروطم

فدای نام تو ، قربان تو ، نمره بده نمره

من امشب تا سحر را درس می خوانم

و اینکه پاس کنم یا که بیافتم را نمی دانم.چه می گویند که بیگه شد،وقتی نیست و افتادن از آن توست

فریبم می دهند این دوستان بدتر از دشمن.هنوزم یادگار سیلی سنگین نمرات دو ترم پیش،

گوش هامان را دهد آزار

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

فضا دلگیر ، کتابها پیش روشان باز،

دریغ از خط و خالی روی کاغذ ها

سر ها در کتابان است.ملال از چهره هاشان سخت می بارد.زمان اندک و فرصت کم.امتحان بسیار نزدیک است.

شوت: آدم تعطیل . شاتوت: آدم سرخوش